เฟชบุ้ค Sanong Mingcharoen
“ถ้าเราถอยมากๆ วันหนึ่งเราจะไม่มีที่ให้ยืน”
ด้วยความที่เป็นคนประนีประนอม
ผมจึงไม่ค่อยเชื่อคำเตือนของกัปตันรุ่นพี่ๆ ประโยคนี้ซักเท่าไหร่
และยอมเป็นฝ่ายถอยมาตลอด
.
วันนี้ผมแต่งตัวออกจากบ้านไปทำงานตั้งแต่เช้า กว่าจะกลับมาถึงบ้านก็เกือบสี่ทุ่ม ลูกๆจึงหลับหมดแล้ว
อาบน้ำเสร็จก็ตั้งใจว่า จะเข้านอนเลยเพราะพรุ่งนี้มีนัดตอน 8 โมงเช้า
แต่มาสะดุดตากับข่าวที่โจมตีเพื่อนร่วมอาชีพกรณีเที่ยวบิน TG971 แล้วมันหลับไม่ลง
เพราะรู้สึกว่า นักบินถูกกล่าวหา ถูกวิจารณ์ในทางเสียหาย โดยข้อมูลด้านเดียว และไม่มีโอกาสได้ชี้แจง
ข้อเท็จจริงต่างๆ น่าจะต้องรอผลสอบสวนเพื่อให้ความเป็นธรรมกับทุกฝ่าย ก่อนที่จะมีการตัดสิน หรือนำข้อมูลออกไปสู่สื่อสาธารณะ
.
มีประเด็นหนึ่งที่เพื่อนหลายคนสงสัยว่าทำไม กัปตันการบินไทยถึงต้องเดินทางในชั้น First class
ผมอยากจะให้ข้อมูลเพื่อนๆว่า สิทธิอันนี้ มันเป็นสิทธิที่เค้าได้รับตามเงื่อนไขที่บริษัทตกลงว่าจ้างมาตั้งแต่ก่อนที่ผมจะเข้าทำงานเมื่อ 21 ปีที่แล้วซะอีก
โดยภายหลัง ทางฝ่ายบริหารฯ ได้ตัดสิทธิ์ ในกรณีกัปตันเดินทางไปทำงานให้บริษัท โดยจะสำรองที่นั่งในชั้นธุรกิจแทน ยกเว้นในกรณีที่นั่งในชั้น First class ว่าง จึงจะได้ไปนั่ง
เป็นเรื่องที่แม้ว่าจะรู้สึกเสียสิทธิที่เคยมี
แต่ทุกคนก็ยอมเสียสละเพื่อให้บริษัทฯมีรายได้จากการขายตั๋วในชั้น First class
มาถึงวันนี้ เกิดกรณีที่แม้ไม่มีผู้โดยสาร First class กัปตันก็ไม่ได้ถูกสำรองที่นั่งให้ตามสิทธิที่มี
ซ้ำร้ายต้องกลายเป็นจำเลยสังคม
พรุ่งนี้ผมตั้งใจว่าจะหารือกับผู้เชี่ยวชาญทางกฏหมาย ถึงที่มาของหนังสือที่นำมาเผยแพร่กัน ที่แม้จะไม่ได้ลงลายมือชื่อ แต่เนื้อหาก็ทำให้นักบินเสียชื่อเสียงนั้น สามารถเรียกร้องค่าเสียหายอะไรได้บ้าง
เพราะวันนี้ผมเชื่อแล้วว่า..
“ถ้าเราถอยมากๆ วันหนึ่งเราจะไม่มีที่ให้ยืน”
คลิกอ่านข่าวของผู้จัดการ
matemnews.com
19 ตุลาคม 2561
