ผู้สื่อข่าวรายงานเมื่อวันที่ 29 มี.ค.62 ว่า เฟซบุ๊ก DJ Abhisuk JS100 ของ นายอภิสุข เวทยวิศิษฏ์ ผู้ดำเนินรายการ สถานีวิทยุ จส.100 ได้โพสต์เล่าประสบการณ์การให้ความช่วยเหลือคนเมื่อช่วงค่ำวันที่ 28 มี.ค. โดยเล่าว่า ตนเองได้มาช่วยทำกิจกรรมกับโรงพยาบาลศรีธัญญา ได้มีคนแปลกหน้า เป็นชายอายุประมาณ 40-50 ปี นั่งกับพื้นหลบมุมเสา พูดขึ้นมาเบาๆ ว่า “มียาแก้มึนหัวมั้ยครับ ผมเวียนหัว”
ตนได้หันไปมอง แต่เสียงเบามากและไม่สบตา จึงถามว่า “อะไรนะครับ” อยู่ 3 รอบจนได้ใจความ ก่อนเดินไปเอายาพาราที่รถ แต่รถอยู่ไกลจึงพยายามถามหาแถวนั้น สรุปไม่รู้จะหาจากใคร เลยบอกเขารอแป๊บนึง ถามอาการเป็นยังไง เขาตอบ ‘เวียนหัว’ แบบเดิม แต่สังเกตปฏิกิริยาที่ผิดปกติของเขา รู้สึกได้ว่าเขาอาการหนักแน่นอน
ประกอบกับวันนี้ทุกคนใส่เสื้อเหมือนกันจึงไม่รู้ว่าคนไหนเป็นเจ้าหน้าที่ หมอ หรือ พยาบาล จึงสุ่มเจอนักศึกษาแพทย์ 2 คน วัดความดันผู้ป่วยพร้อมกับซักถาม คงรู้ทันทีว่าผิดปกติ คนนึงเลยแยกไปตามคุณหมอทันที ส่วนคนไข้เร่ิมมีอาการ “แขนชา ขยับไม่ค่อยได้” ตอนนั้นคิดเลยว่าไม่ใช่เรื่องเล็กๆ แน่ อาการสโตรกชัดๆ อย่างที่เคยมีประสบการณ์สัมภาษณ์ใครต่อใครมา แวบขึ้นมาในหัวทันทีว่าโรคนี้เวลาจำกัด เกี่ยวกับหลอดเลือดสมองอะไรประมาณนี้ จึงหยิบโทรศัพท์ของผู้ป่วยออกมาเพื่อติดต่อคนรู้จัก
หลังจากคุณหมอมาก็ใช้เวลาสังเกตอาการอยู่ประมาณ 1 นาที แล้วพูดขึ้นมาว่า “น่าจะเป็นอาการเกี่ยวกับสโตรก รีบขอรถพยาบาลโดยด่วน ไม่งั้นผู้ป่วยแย่แน่” ตนจึงโทรหา 1669 เพื่อขอรถพยาบาล แต่ผ่านไป 5 นาทียังไม่มีวี่แววของรถพยาบาล
คุณหมอเร่ิมสีหน้าไม่ดี ส่วนผู้ป่วยชักเกร็งเป็นครั้งที่ 2 สังเกตว่าหมอแทบไม่ได้ทำอะไรเลยกับผู้ป่วย เพียงแต่ช่วยจัดท่าให้นอนตะแคงและให้พื้นที่เปิดโล่ง ผู้ป่วยธาตุเริ่มแตก มีเลือดออกทางปาก มีปัสสาวะไหล เริ่มมีบุคลากรทางการแพทย์มาช่วยมากขึ้น หยิบอุปกรณ์ต่างๆ เท่าที่จะหาได้ตรงนั้นมาช่วย แต่ติดที่ไม่มีอุปกรณ์
สรุปแล้วกว่ารถพยาบาลจะมาถึงใช้เวลาประมาณ 20 นาที เป็นรถของ รพ.ศรีธัญญาเอง ขณะเดียวกันรถพยาบาลที่ขอไปครั้งแรกก็มาเลยให้ตามไปที่ห้องฉุกเฉินเพื่อรับต่อ หลังจากผู้ป่วยไปแล้ว สถานการณ์เริ่มคลี่คลาย ทุกคนต่างโล่งอกและภาวนาให้ผู้ป่วยคนนั้นปลอดภัย สโตรกต้องแข่งกับเวลา เป็นโรคเกี่ยวกับหลอดเลือด ต้องรักษาภายใน 4 ชั่วโมง ไม่งั้นสมองอาจเสียหาย
อย่างไรก็ตาม เจ้าของโพสต์ทิ้งท้ายว่า เหตุการณ์นี้ผมขอบันทึกไว้ในประสบการณ์ชีวิต และฝากถึงทุกท่าน อย่าละเลยปล่อยผ่านการขอความช่วยเหลือจากคนแปลกหน้า ผมยอมรับว่าแวบแรกที่ผู้ป่วยส่งเสียงมา ผมยังนึกว่าเขาเป็นผู้ป่วยจิตเวชที่อยู่ในรพ.ศรีธัญญา แต่สังเกตว่ามีบัตรนักข่าวห้อยอยู่ ความคิดแวบแรกจึงตกไป ดีที่ตัดสินใจช่วยจนจบเหตุการณ์ เหตุการณ์นี้สอนให้รู้ว่า “สติสำคัญที่สุด”
