“ดอกไม้ทัดหู” เหตุใดจึงเป็น “หญิงงามเมือง”

หญิงโสเภณี ในสมัยอยุธยานั้นเรียกกันว่า “หญิงนครโสเภณี” หญิงนครโสเภณีนั้นมีมาตั้งแต่เมื่อใดไม่มีหลักฐานเอกสารบ่งบอกไว้แน่ชัด แต่จากกฎหมายตราสามดวง ซึ่งตราขึ้นใช้ในสมัยอยุธยาตอนต้นได้กล่าวถึงหญิงนครโสเภณีไว้หลายตอนด้วยกัน เช่น

“มาตราหนึ่ง ชายใดสู่ขอเอาหญิงคนขับคนรำ เที่ยวขอทานเลี้ยงชีวิตแลหญิงนครโสเภณีมาเลี้ยงเป็นเมียทำชั่วเหนือผัวก็ดี ทำชู้เหนือผัวก็ดี ผัวรู้ด้วยประการใดๆ พิจารณาเป็นสัจไซร้ ท่านให้ผจาน (ประจาน) หญิงชายนี้ด้วยไถนา ส่วนหญิงอันร้ายนั้นให้เอาเฉลวปะหน้า ทัดดอกชบาแดงทั้งสองหู ร้อยดอกชบาแดงเป็นมาลัยใส่ศีรษะ แล้วให้เอาหญิงนั้นเทียมแอกข้างหนึ่ง ฝ่ายชายเทียมแอกอีกข้างหนึ่ง ผจานด้วยไถนาสามวัน ถ้าแลชายผัวผู้นั้นยังรักเมียอยู่ มิให้ผจานไซร้ ท่านให้เอาชายชู้ผัวนั้นเข้าเทียมแอกข้างหนึ่งหญิงข้างหนึ่ง อย่าให้ปรับไหมชายชู้นั้นเลย”

นอกจากนั้นกฎหมายยังระบุว่า หญิงนครโสเภณีนั้นถือเอาเป็นพยานก็ได้ เทียบได้กับคนหูหนวก คนตาบอด เป็นโจร คนเป็นนักเลงบ่อนเบี้ยเลยทีเดียว