สุดสงสาร!! “นางงามน้ำตาตก” ถูกพ่อทิ้ง ตามหาจนเจอ แต่พ่อตอบกลับมาว่า??

กำลังเข้มข้นขึ้นทุกวันกับการประกวด นางสาวถิ่นไทยงาม ประจำปี 2562 โดยวันนี้(2 มิ.ย.2562) เป็นวันเก็บตัววันที่สองของบรรดาสาวงามผู้เข้าประกวดทั้ง 40 คน ณ โรงแรม Le monte เขาใหญ่ จ.นครราชสีมา โดยรอบตัดสินจะจัดขึ้นในวันที่ 8 มิ.ย.2562 นี้ที่ ESC Studio อ.คลองหลวง จ.ปทุมธานี

เป็นที่ทราบกันดีว่าเวทีการประกวดสาวงามเวทีนี้ไม่จำกัดว่าสาวงามแต่ละคนจะมีภูมิลำเนามาจากไหน เป็นลูกเต้าเหล่าใคร หรือแม้กระทั่งเป็นลูกครึ่งก็ไม่เป็นปัญหาสำหรับคุณสมบัติในการประกวด แม้ชื่อเวทีจะขึ้นชื่อว่า “ถิ่นไทยงาม” ก็ตาม และหนึ่งในสาวงามที่น่าจับตามองอีกคนก็คือ น้องพลอยริน พลอยพิชชา ตริ่งถิ สาวงามหมายเลข 16 ลูกครึ่งเวียดนาม-อเมริกัน ที่พูดได้กว่า 4 ภาษา ทั้งอังกฤษ ไทย เวียดนาม และญี่ปุ่น เธอเปิดใจกับทีมข่าวถึงเบื้องหลังชีวิตอันแสนเศร้าน้ำตาท่วมกองประกวด เพราะพ่อแท้ๆ ชาวอเมริกันนั้นทิ้งเธอไปตั้งแต่เด็กๆ ปล่อยให้แม่ต้องสู้ชีวิตเลี้ยงเธอมาตามลำพังจนโต…

“ต้องบอกก่อนเลยว่าเห็นหนูหน้าลูกครึ่งแบบนี้ที่จริงหนูต้องเรียนภาษาอังกฤษเองทั้งหมดเลยนะคะ เพราะหนูไม่ได้โตที่เมืองนอก หนูเกิดและโตที่ไทย อยู่กับแม่ที่ จ.นครพนม แม่เป็นคนเวียดนามแต่มาอยู่ไทยจนได้สัญชาติไทยและเป็นคุณแม่เลี้ยงเดี่ยวขายขนมส่งหนูเรียนมาตั้งแต่เด็กๆ ค่ะ ส่วนคุณพ่อที่เป็นชาวอเมริกันหนูไม่เคยเจอหน้าเขาเลยแม้แต่ครั้งเดียว เขาแยกทางกับแม่ไปตั้งนานแล้ว ตั้งแต่หนูยังจำความไม่ได้(น้ำตาเริ่มคลอ)” จากนั้นน้องพลอยเล่าต่อทั้งน้ำตาว่า “ที่จริงหนูไม่คิดว่าหนูขาดอะไรเลยนะ หนูมีความสุขดี หนูได้เรียนสูงเพราะคุณแม่ทุ่มเทเต็มที่ ถามว่าหนูคิดถึงคุณพ่อไหม หนูคิดถึงเสมอค่ะและอยากให้เขากลับมาหาแม่ มาอยู่เป็นครอบครัวเหมือนคนอื่นๆ แต่มันก็ได้แค่หวังเนอะ” แม่เคยเอารูปพ่อให้ดูไหม “มีค่ะ แม่เก็บไว้อยู่ หนูก็จำได้แค่จากรูปเท่านั้นค่ะ ไม่เคยได้ยินเสียงหรือเจอตัวเป็นๆ” เราเคยมีความคิดอยากบินไปตามหาพ่อบ้างไหม “จริงๆ เรื่องนี้หนูเคยทำมาแล้ว หนูตามหาชื่อจากเฟซบุ๊กจนเจอแอคเค้าท์ของพ่อ หนูค้นหาเอาจากนามสกุลจนเจอ แล้วก็ทักเขาไปทางข้อความ ตอนแรกหนูก็ไม่ได้เปิดเผยตัวตนนะคะว่าหนูเป็นลูกเขา หนูก็ส่งข้อความไปเชิงว่าอยากรู้จักเขาเฉยๆ แต่หนูเชื่อว่าพ่อจำหนูได้ว่าหนูเป็นใคร เพราะนามสกุลบนเฟซบุ๊กของเราเหมือนกัน เขาถามแค่ว่า Who are you? (เธอเป็นใคร) แค่คำนี้คำเดียวเท่านั้นแล้วเขาก็บล็อกหนูไปเลย” เสียใจไหม “ตอนแรกเสียใจมากค่ะ(น้ำตายังไหลอยู่) ไม่คิดว่าเขาจะบล็อกเราไปทั้งๆ ที่เราก็อยากคุยกับเขา แต่ตอนนี้ก็ยอมรับความจริงได้แล้ว และคนที่รักเรามากที่สุดอีกคนนึงก็คือแม่ หนูยังเคารพพ่อเหมือนเดิมนะ เพราะยังไงเขาก็เป็นพ่อของเรา หากวันนึงเขาจะกลับมาหาหนู หนูก็ยังต้อนรับเขาในฐานะพ่ออยู่ดี แต่ตอนนี้ใช้ชีวิตให้คุ้มดีกว่าค่ะ การมาประกวดครั้งนี้หนูรู้สึกอบอุ่นมาก พี่ๆ ในกองดูแลดีมาก ขนาดพี่ที่เขาประกวดในปีก่อนๆ ยังกลับมาทำงานช่วยกองกันเลย มันรู้สึกถึงความเป็นครอบครัวจริงๆ ค่ะ ถามว่าคาดหวังกับเวทีแค่ไหน หนูเชื่อว่าทุกคนที่มาประกวดมีความหวัง มีความฝันกันทุกคนค่ะ ตัวหนูเองก็มีความหวังและหนูจะทำให้ดีที่สุดค่ะ”